Paweł Zyzak
Od co najmniej 250 lat, czyli od czasów, gdy ekonomia stała się dyscypliną „świadomą”, poszczególni badacze zastanawiali się, jakie mechanizmy rządzą życiem gospodarczym, ale przede wszystkim, jakie działania winny podejmować odpowiedzialni władcy, czy odpowiedzialne rządy, aby zapewnić wzrost dobrobytu zarówno na poziomie jednostek, jak i na poziomie całych państw. W skrócie – jakie działania należy podejmować, by zapewnić państwu i społeczeństwu rozwój. (więcej…)
W środę, 22 marca senacka Komisja Sprawiedliwości przesłuchiwała Neila Gorsucha, kandydata prezydenta Donalda Trumpa na sędziego Sądu Najwyższego. Przesłuchanie przebiegało spokojnie, a Gorsuh dał się poznać, jako sympatyczny, otwarty człowiek, merytorycznie przygotowany do sprawowania tej funkcji. Nie dał się wciągnąć lewicowej części senatorów w narrację, demonizującą jego pryncypialnie konserwatywne poglądy. Potrafił werbalnie wpisać swój światopogląd w porządek konstytucyjny USA. Republikański senator Lindsey Graham żartobliwie pogratulował Trumpowi wyboru Gorsucha. Aczkolwiek przyznał – już mniej żartobliwie – że zrazu obawiał się, że Trump może nominować jakąś telewizyjną osobowość. Jeszcze mniej żartobliwe było zapytanie Grahama o potencjalny impeachement Trumpa… (więcej…)
Odnoszę nieodparte wrażenie, że w opisie amerykańskiej rzeczywistości zagnieździła się u nas tendencja do jej całkowitego upraszczania. Upraszcza się i upraszcza, mimo, że czasy mamy tak ciekawe, że nie trzeba w ogóle oglądać filmów fabularnych, np. thrillerów politycznych. Świat tamtejszej polityki przybiera w pryzmacie rodzimego medium postać rachunku binarnego. Naprzeciw siebie stoją: obozy republikanów i demokratów, konserwatystów i liberałów, media i Trumpa, Trumpa i Clinton, USA i Rosja. Nic po środku, nic na skraju. Żadnych odcieni. (więcej…)
W administracji prezydenta Donalda Trumpa, w każdej niemal sztandarowej dziedzinie, od reformy służby zdrowia, po ochronę środowiska, ścierają się ze sobą przeróżne wizje i stojące za nimi grupy. W obszarze polityki zagranicznej wyklarowały się dwa główne nurty. Jeden reprezentowany przez sojusz Trump – Bannon – Tillerson, drugi przez tandem Mike Pence – Nikki Haley i luźniej z nim związanego Jamesa Mattisa. Mattis nie jest klasycznym politykiem, ale wojskowym. Można by go więc uznać za osobny nurt. Obydwa w każdym razie główne nurty reprezentują odmienne podejście względem Unii Europejskiej, NATO oraz Rosji.
(więcej…)
Neil Gorsuch, kandydat 45. prezydenta USA na urząd sędziego Sądu Najwyższego skrytykował kontrowersyjne wypowiedzi Trumpa pod adresem trzech sędziów federalnych, którzy postawili veto jego rozporządzeniu dotyczącemu polityki imigracyjnej. Jednego z nich, mianowanego przez George’a W. Busha, Trump nazwał „tak zwanym sędzią”. Gorsuch określił te jego wypowiedzi mianem „przygnębiających” i „demoralizujących”. Niewątpliwie działał świadomie. Swe uwagi przekazał Richardowi Blumenthalowi, demokratycznemu senatorowi z Connecticut. Ten zaś podał je do publicznej wiadomości. Przedstawiciel prasowy Gorsucha niezwłocznie je potwierdził. Jak rozumieć tę grę? (więcej…)
21 listopada 2016 roku, tuż po zwycięstwie wyborczym Donalda Trumpa, do Trump Tower zjechali się szefowie największych amerykańskich dzienników i stacji telewizyjnych. Ustalono, że spotkanie odbywa się of-the-record. Co się wydarzyło za zamkniętymi drzwiami? Szefowie liberalnych mediów spodziewali się, że Trump wyciąga do nich rękę i dąży do unormowania wzajemnych relacji. Spotkał ich tymczasem zimny prysznic. Prawicowy portal „Drudge Report”, sprzyjający ostatnio „trumpistom”, wkrótce potem zamieścił głośny tytuł: Trump Slams Media Elite, Face to Face. Trump złamał obietnicę o poufności. Zaczęła się wojna. (więcej…)
Nieudana próba zamachu stanu to ewidentna klęska stronnictwa amerykańskiego w Turcji i widmo dalszego zacieśniania się współpracy Rosji i Turcji na Bliskim Wschodzie.
(więcej…)
Historia Prus to historia walki o duszę narodu niemieckiego. Walka ta miała, co naturalne, charakter głownie kulturowy, a wydarzenia polityczno-militarne były jedynie tejże walki najjaskrawszą emanacją. Najgorsze w historii narodu niemieckiego jest to, że ta walka zakończyła się tak druzgocącym sukcesem Prus, że po dziś dzień niemieckość w Polsce i na świecie utożsamia się właśnie z prusackością, a to, co autentycznie niemieckie zostało zepchnięte do statusu alpejskiego folkloru/skansenu. Elementarna znajomość historii tego państwa jest dla każdego Polaka obligatoryjna. Jest to bowiem jedyne państwo w historii, które swój los oparło na fundamencie całkowitego unicestwienia polskości, a jego duchowe dziedzictwo wywiera po dziś dzień przemożny wpływ na losy współczesnej Polski. (więcej…)
Trzy najważniejsze hipotetyczne skutki Brexitu, jakie mogą zaistnieć w możliwym do przewidzenia czasie, to: rozpad Wielkiej Brytanii, rozpad UE oraz ewentualny globalny kryzys gospodarczy. W niniejszym artykule chciałbym zająć się pierwszą z tych kwestii. (więcej…)
Wydany 22 październik 1685 r. przez Ludwika XIV tzw. Edykt z Fontainebleau kończył ostatecznie we Francji epokę tolerancji religijnej dla tamtejszej mniejszości kalwińskiej, tak zwanych hugenotów. Społeczność ta, licząca wówczas ok. 900 tys. heretyków chroniona była dotychczas, na mocy Edyktu z Nantes (Edykt Nantejski, 1598 r.), który gwarantował im wolność wyznania i dawał liczne przywileje. W niespełna rok od wprowadzenia drakońskiego prawa, dającego nawet możliwość stosowania kary śmierci (którą dość często egzekwowano) za dalsze trwanie przy kalwinizmie, społeczność ta została zdziesiątkowana. (więcej…)
Wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej nie będzie miało żadnego pozytywnego skutku. Przyczyny wyjścia tego państwa w UE nie były bowiem wyrazem żadnych pozytywnych tendencji.
(więcej…)
…czyli ocena antypolskiej polityki Aleksandra Łukaszenki przez pryzmat białoruskiej polityki historyczno-architektonicznej.
Aleksander Łukaszenka (ur. 1954 r., oby żył wiecznie!) to najbardziej bodaj rozsławiony w Polsce wzorzec zamordystycznego dyktatora świata post-sowieckiego. Sprawujące on władzę na sąsiedniej Białorusi nieprzerwanie od roku 1994, czyli od ponad 22 lat. Niemal ćwierć wieku rządów to całkiem długi okres, w którym jego polityka przeszła gigantyczną zmianę wektoralną: od neo-sowieckiej do neo-białoruskiej. Jednak, w toczonej przez sekciarstwo (zarówno te gazeto-wyborcze, jak i gazeto-„polskie”) i amerykańską propagandę Polsce przechodziło to, jak dotąd, w oficjalnym publicznym dyskursie nieomal bez echa. (więcej…)
