Paweł Zyzak
9 listopada 2016 r. w dwa dni po wyborach prezydenckich w USA w jednym z najpoczytniejszych rosyjskich dzienników o niespełna milionowym nakładzie, „Moskowskim Komsomolcu” ukazał się krótki materiał wspomnieniowy. Na wspomnienia zebrało się Natalii Dubininej.
(więcej…)
Fiona Hill, amerykańska kremlinolog, była dyrektor w Radzie Bezpieczeństwa Państwowego (NSC) w poprzedniej administracji, odpowiedzialna obszar Europy i Federacji Rosyjskiej, gościła niedawno w programie „Meet the Press” w związku z genewskim szczytem Biden-Putin. Hill odeszła z NSC przedwcześnie, dołączając do grona świadków skandalu ukraińskiego, który doprowadził do drugiego impeahmentu urzędującego prezydenta. „Cóż, jeśli chodzi o symbolikę spotkania z amerykańskim prezydentem, absolutnie. To bardzo ważne zwycięstwo Putina” – oznajmiła prowadzącemu, Chuckowi Toddowi.
(więcej…)
W środę, 19 maja Joe Biden odbył czwartą w krótkim odstępie czasu rozmowę z premierem Benjaminem Netanjahu. Miał go poinformować, że oczekuje odeń natychmiastowej „znaczącej deeskalacji” konfliktu palestyńsko-izraelskiego i podjęcia działań w kierunku zawieszenia broni. Usłyszał w odpowiedzi, że rząd Izraela jest „zdeterminowany, by kontynuować operację [militarną] do momentu, aż osiągnie swe cele”. Tak przynajmniej brzmiał komunikat prasowy. Biden zaangażował się w wygaszanie konfliktu pod naciskiem społeczności międzynarodowej, ale owo literalne zaakcentowanie oczekiwań wobec strony Izraelskiej to efekt nacisków z wnętrza własnego obozu politycznego. Ponad 130 członków Izby Reprezentantów z ramienia Partii Demokratycznej wystosowało do prezydenta list, w którym wezwali go do „natychmiastowego zakończenia przemocy” w Palestynie. W nocy z czwartki na piątek pomiędzy stronami rządem konfliktu, Izraelem i Hamasem, zaczął obowiązywać rozejm.
(więcej…)
Prezydent USA niezwłocznie pogratulował Naftali Bennettowi wyboru na stanowisko premiera. W niedzielę 13 czerwca Knesset zatwierdził rząd dwóch premierów-zmienników. Drugim obok Bennetta jest Ja’ir Lapid, lider centrowej partii Jest Przyszłość, w gabinecie Minister Spraw Zagranicznych. Gratulacjom towarzyszyły tradycyjne zapewnienia, że „USA pozostają niezachwiane we wspieraniu bezpieczeństwa Izraela”. Najważniejsze jednakże było wsparcie polityczne, które zadecydowało o powstaniu mocno zróżnicowanego gabinetu.
(więcej…)
Amerykańscy Żydzi są społecznością niezwykle zróżnicowaną. My Polacy uważamy się za naród kłótliwy, nie potrafiący się jednoczyć w czasach pokoju. Wśród Żydów tymczasem panuje przekonanie, że nie potrafią się łączyć nawet w czasie wojny, czego dowodem były wojny toczone przez Izrael z państwami ościennymi, jak i z „wrogiem wewnętrznym” w Palestynie, od lat 40. XX w. Kłótliwością amerykańscy Żydzi również nas podobno przewyższają. Percepcję naszą, jak i naszych rodaków za Oceanem, względem społeczności “American Jews” kształtuje mechanizm nabytych opinii i indywidualnych doświadczeń. Obydwie społeczności za Oceanem, nasza i żydowska, żyją tymczasem w osobnych światach, które miejscami i momentami na siebie nachodzą. Bo czy jesteśmy w stanie, za pomocą prostych konstrukcji myślowych, wytłumaczyć, dlaczego w ostatnich wyborach 76% Amerykańskich Żydów zagłosowało na kandydata partii demokratycznej, a zaledwie 22% na najbardziej proizraelskiego prezydenta w dziejach Ameryki?
(więcej…)
Rok przed obchodami setnej rocznicy podpisania amerykańskiej Deklaracji Niepodległości w 1776 r., prezydent Ulysses S. Grant, jeden z głównych architektów zwycięstwa Północy w krwawej „wojnie secesyjnej”, wypowiedział następujące słowa: „Jeśli w najbliższej przyszłości będziemy mieć kolejną taką rywalizację, przepowiadam, że linia podziału nie będzie przebiegała wzdłuż linii Mason-Dixona, ale między patriotyzmem i inteligencją z jednej strony, a przesądem, ambicją i ignorancją z drugiej. W stulecie naszego państwowego istnienia, uważam, że to dobry czas, aby rozpocząć prace nad umacnianiem fundamentów Ojczyzny, zapoczątkowanego sto lat temu przez naszych ojców-patriotów, w Concord i Lexington.
(więcej…)
Zapytał mnie ostatnio znajomy, czy faktycznie Kamala Harris rządzi zza pleców prezydenta Joe Bidena. Odpowiedziałem mu, że jeśli tak, to od początku kwietnia, bo dopiero wtedy wprowadziła się wraz z „drugim mężczyzną” do budynku pod adresem Number One Observatory Circle, historycznej siedziby wiceprezydentów. Owszem, odpowiedziałem nieco ironicznie. Ale w taki nastrój czasami wpadam, gdy wyczuwam, że przyczyną jakiegoś uproszczenia jest mantra, którą ćwiczy na swoich słuchaczach znana postać redia, telewizji lub Internetu.
(więcej…)
Jeszcze przed wyborami prezydenckimi z jesieni 2020 r. Mike Pence wymieniany był, jako naturalny kandydat Partii Republikańskiej (GOP) w jednej z następnych elekcji. Mówiło się o starcie Pence’a najpóźniej w 2028 roku. 61 letni wówczas Pence bynajmniej nie byłyby najstarszym nominatem w dziejach amerykańskiego systemu wyborczego, a nawet w ostatniej dekadzie. Kandydat dla republikanów idealny, mający same niemalże atuty: doświadczenie parlamentarne i gubernatorskie, a ostatnio prezydenckie, silny dorobek konserwatywny, doskonałe kontakty z partyjnym establishmentem, a zarazem z partyjnymi dołami oraz cieszący się autentyczną popularnością w mającej wpływ na te ostatnie – bazie wyborczej; konserwatysta „praktykujący”, czyli wyrażający ów konserwatyzm swą postawą, pozbawiony skaz wizerunkowych natury obyczajowej, a zarazem człowiek szanowany przez partnerów zagranicznych, nawet o zgoła odmiennych przekonaniach światopoglądowych. Zwolennik wzmacniania międzynarodowych sojuszy i silnego przywództwa USA wśród demokratycznych państw globu. Ale tak było wtedy. Obecnie na drodze Penca do dopełnienia tej wydawałoby się nieuniknionej, pisanej mu przez Opatrzność i przyrzeczonej przez elity GOP ścieżki kariery stoi zaledwie jeden obywatel USA, ale obywatel, który, w tym przynajmniej dziejowym momencie, decyduje o losach prawyborów w GOP za dwa lata. Natomiast GOP znajduje się w kryzysie, jakiego nie doświadczyła w całych swoich dziejach.
(więcej…)
31 marca wygasło rosyjsko-ukraińskie zawieszenie broni w Donbasie. Przedstawiciele Kremla, wchodzący obok Ukraińców i przedstawicieli OBWE w skład Trójstronnej Grupy Kontaktowej, nie zgodzili się na jego przedłużenie. Od kilku dni Kreml prowadzi kampanię propagandową, w której oskarża rząd w Kijowie o prowokowanie granicznych potyczek zbrojnych. Służy ona m. in. neutralizowaniu oskarżeń formułowany przez owych Ukraińców, iż Kreml w ostatnim czasie gromadzi wojska przy ukraińskiej granicy pod pretekstem manewrów. Od tygodni rosyjska opinia publiczna przygotowywana jest przez reżimowe media na ewentualność wybuchu konfliktu zbrojnego ze swym zachodnim sąsiadem. (więcej…)
Amerykańska debata publiczna zmaga się z wstrząsami wtórnymi istnego trzęsienia, jakie w pierwszych dniach marca wywołała decyzja Dr Seuss Enterprise o zaprzestaniu wydawania sześciu książek dla dzieci. Szalenie popularną serię stworzył Theodor Geisel, który tworzył ją w czasach administracji Roosevelta. Na swoje nieszczęście nie sięgał wyobraźnią w XXI w. Wówczas obcując ze „poczuciem dobrego smaku” pokolenia swoich wnuków, których zresztą w latach 30. XX w. na planecie Ziemia jeszcze nie było, wiedziałby jakich słów nie należy dobierać. (więcej…)
Przed tygodniem Departament Stanu USA, powołując się na zapisy ustawy Chemical and Biological Weapons Control and Warfare Elimination Act z 1991 r., poinformował o nałożeniu na Rosję kolejnych sankcji, jako reakcję na użycie środka nowiczok podczas próby otrucia Aleksieja Nawalnego. Jednocześnie Amerykanie rozszerzyli sankcje nałożone, na mocy tej samej ustawy, po próbie zabójstwa Skripalów w 2018 r. Sankcjami objęto konkretne podmioty i osoby. Wstrzymano środki pomocowe dla Rosji, poza pomocą humanitarną, wprowadzono zakaz handlu bronią, sprzedaży kredytów i dóbr wrażliwych z perspektywy bezpieczeństwa narodowego z Rosją. Wyłączono wszakże spod sankcji np. części produkowane na potrzeby lotnictwa cywilnego czy też produkty znajdujące się w obrocie między zagranicznymi koncernami na terenie Rosji. W kremlowskich mediach państwowych zapanowały minorowe nastroje. (więcej…)
„Wolałbym raczej przegrać bez Donalda Trumpa, niż próbować wygrać razem z nim” – mówił senator Lindsey Graham w 2015 r. Raptem kilka chwil po „ułaskawieniu” byłego prezydenta przez Senat senator Graham prezentował odmienną interpretację owego „być albo nie być”. Wytykał kierownictwu GOP w Izbie Wyższej, iż brak jednomyślności republikańskiej podczas głosowania 13 lutego nad impeachmentem, a także podnoszenie odpowiedzialności moralnej i prawnej Trumpa, zaważyć może na szansach wyborczych republikanów w 2022 r. Miażdżący dla Trumpa, wykrwawiający również reputację GOP, „proces” w Senacie zakończyli wszakże walkowerem ich oponenci, demokraci. (więcej…)
